کلیه ها یک جفت اندام میباشند که در دو سمت ستون مهره ها در قسمت پشت شکم جای گرفته اند. هر کلیه به اندازه یک مشت میباشد.
غده آدرنال به ناحیه ی فوقانی کلیه متصل میباشد. توده ای از بافت چربی و لایه ای از بافت فیبروز دور کلیه ها و غده آدرنال را گرفته است.
کلیه ها بخشی از دستگاه ادراری میباشند. آنها باتولید ادرار، مواد زاید و آب اضافی خون را از بدن خارج مینمایند. ادرار در یک فضای توخالی به نام لگنچه در ناحیه ی میانی هر کلیه جمع می شود.
بعد از راه میزنای (حالب) به سمت مثانه می رود و در آخر بدن را از راه پیشابراه ترک می کند.
کلیه ها علاوه یر اینها هم موادی می سازند که در کنترل فشار خون و تولید گلبول های قرمز مؤثرند.
سرطان از سلول ها آغاز می شود. سلول ها ساختار هایی هستند که بافت ها را می سازند. بافت ها هم اعضا را تشکیل می دهند.
در شرایط عادی سلول ها موقعی که بدن احتیاج داشته باشد، رشد نموده و تقسیم می شوند و موقعی که سلول ها پیر می شوند، از بین میروند و سلول های تازه ای جای آنها را می گیرند.
در پاره ای از موارد این چرخه دچار بی نظمی میشود.به صورتی که سلول های جدید شکل می گیرند، اما هنگامی که بدن به احتیاج ندارد و سلول های پیر و قدیمی در هنگامی که باید نمی میرند. این سلول های اضافی توده ای تولید می کنند که تومور نامیده می شود.
تومور” ویلمز″ بیشترین سرطان کلیه در کودکان میباشد که با شکل سرطان کلیه در بزرگسالان متفاوت میباشد و به صورت دیگر درمان می شود.
تومور خوش خیم سرطان نمیباشند، و بسیار کم خطرناکند، به ندرت دوباره عود می کنند، سلول های آن به بافت های اطراف حمله نمی کنند (متاستاز ندارند).
تومور بدخیم سرطان میباشند، خطرناکند و زندگی را تهدید مینمایند، دوباره عود می کنند، سلول های آن به بافت های دیگر حمله می کنند. آنها می توانند داخل گردش خون و سیستم لنفاوی شوند و این صورت است که سلول های سرطانی از منشا خود (تومور نخستین) برای تشکیل تومورهای تازه در ارگان های دیگر پخش می شوند. پخش سرطان در بدن را متاستاز می گویند.
این دو شکل سرطان می تواند در کلیه ها آغاز شود که منجر به سرطان کلیه گردند. این مقاله در مورد سرطان سلول های کلیوی، که بیشتر شکل سرطان در بزرگسالان، می باشد. این نوع گاهی” رنال آدنوکرسینوما” و” هایپرنفروما” هم نامیده می شود.
صورت دیگر سرطان، سرطان سلول های ترانزیشنال است که بر لگنچه اثر می گذارد. این شکل، همانند سرطان مثانه میباشد و همانند آن درمان می شود.
تومور” ویلمز″ بیشترین سرطان کلیه در کودکان میباشد که با شکل سرطان کلیه در بزرگسالان میباشد و به شکل دیگری درمان می شود.
سرطان کلیه اکثرا در اشخاص بالاتر از 40 سال دیده می شود. اما هیچ کس به درستی دلیل دقیق این بیماری را نمی داند. پزشکان به ندرت می توانند توضیح دهند که چرا یک شخص سرطان کلیه می گیرد اما فرد دیگری این بیماری را نمیگیرد.
با این وجود این واضح است که سرطان کلیه مادرزادی نیست و هیچ شخصی این بیماری را از دیگری وا نمی گیرد.
اگر فرد علائم فوق را داشت که مانند سرطان کلیه بود، پزشک یک یا بیشتر از این آزمایش ها را در برای او انجام می دهد.
پزشک علایم حیاتی مانند تب و فشار خون بیمار را چک نموده و پهلوهای او را لمس می کند.
پزشک رنگ خاصی را به داخل وریدی در بازو تزریق می کند. رنگ در بدن حرکت می کند و به وسیله کلیه ها دریافت می شود. رنگ سبب درخشش کلیه ها در زیر اشعه ایکس میشود. مقداری از اشغه ایکس رنگ را موقع حرکت از مثانه و حالب ردیابی می کند. اشعه ایکس می تواند تومورهای کلیه و مشکلات دیگر را نشان دهد.
برای اندازه گیری موادی مثل کراتینین (غلظت زیاد کراتینین به این معنی است که کلیه ها کار خود را درست انجام نمی دهند)
عبارتست از خارج کردن تکه ای از بافت کلیه برای بررسی سلول های سرطانی.
سرطان بازگشتی، سرطانی است که دوباره بعد از درمان بازگردد که شاید در کلیه یا جای دیگری بازگردد
دستگاه تولید کننده اشعه ایکس به کامپیوتری متصل است و یک سری عکس از جزئیات کلیه می گیرد.
از امواج فوق صوت که اشخاص آن را نمی شنوند استفاده می گردد. امواج از کلیه بازتاب می شوند و پژواک آنها بوسیله ی رایانه ای دریافت و تصاویری تحت عنوان سونوگرام ساخته می شود.
برای چک کردن خون در ادرار
پزشکان این سرطان را با این مراحل توضیح می دهد :
مرحله یک
مرحله نخستین میباشد، تومور حدود 7 سانتیمتر بزرگی دارد و بزرگتر از توپ تنیس نمیباشد و سلول های سرطانی فقط در کلیه یافت می شوند.
مرحله دوم
مرحله ابتدایی است، تومور بیش از 7 سانتیمتر اندازه دارد و سلول های سرطانی فقط در کلیه یافت می شوند.
مرحله سوم
یکی از موارد زیر است:
تومور در بیرون از کلیه نیست، ولی سلول های سرطانی در دستگاه لنفاوی پخش شده و به یک عقده لنفی نزدیک می روند.
تومور، غده آدرنال و بافت چربی اطراف کلیه را نیز در بر گرفته است. ولی سلول های سرطانی بیرون از بافت فیبروز نیستند. سلول های سرطانی شاید در یک عقده لنفی نزدیک یافت شوند.
سلول های سرطانی از کلیه به رگ خونی بزرگ مجاور راه یافته و سلول های سرطانی شاید در یک عقده لنفی نزدیک یافت شوند.
مرحله چهارم
یکی از موارد زیر است :
سلول های سرطانی در عقده های لنفاوی بیشتری دیده می شوند.
سرطان در جاهای دیگری مثلا ریه ها پخش می شود.
تومور خارج از بافت فیبروز که کلیه را احاطه کرده است، دیده می شود.
رایج ترین راه درمان است که شکلی از درمان موضعی میباشد و سرطان را در کلیه و مناطق نزدیک درمان می کند. عمل جراحی برای بیرون آوردن کلیه از بدن، نفرکتومی نامیده می شود که انواع گوناگونی دارد نوع عمل به مرحله تومور بستگی دارد.
سرطان کلیه بیشتر با این نوع، درمان می شود. جراح، کلیه را به شکل کامل و به همراه غده آدرنال و بخشی از بافت اطراف برمی دارد برخی از عقده های لنفاوی هم برداشته می شوند.
جراح فقط کلیه را برمی دارد. برخی اشخاص دچار به سرطان کلیه مرحله یک، با این روش درمان می شوند.
جراح فقط بخشی از کلیه که تومور دارد را برمی دارد. این شکل جراحی موقعی انجام می شود که فرد فقط یک کلیه دارد و یا سرطان هر دو کلیه را درگیر کرده است. همچنین اشخاص با تومورهای کوچک که کمتر از 4 سانتیمتر است، با این روش درمان می شوند.
شکلی درمان موضعی میباشد. در آن از پرتوهایی با انرژی بالا برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود.
شکلی درمان سیستمیک میباشد. در این متد از توانایی ذاتی بدن (سیستم ایمنی) برای مبارزه با سلول های سرطانی استفاده می شود.
شکلی درمان سیستمیک میباشد داروهای ضد سرطان داخل گردش خون شده و به تمام بدن می رسند. با وجودی که این روش برای بسیاری از انواع سرطان مناسب است، ولی برای سرطان کلیه خیلی مفید نیست.